Sinds een paar maanden maak ik deel uit van een intentie groepje. We verbinden elke week op een vast tijdstip via internet met elkaar en mediteren een half uurtje. We hebben een vast protocol. Elke week is iemand aan de beurt om haar intentie te zetten en deze te laten bekrachtigen door de groep. Is er niemand dan richten we onze aandacht op de aarde.
Afgelopen week was het mijn beurt.
Mijn intentie luidde

Ik ben mijn eigen beste vriendje
Ik geef liefdevol mijn grenzen aan, ik weet mezelf op waarde te schatten, ik heb begrip voor mijn boze buien, ik geef mezelf de ruimte, ik uit me liefdevol.
Ik voed mezelf met gezonde voeding zowel lichamelijk als geestelijk als op zielsniveau.
Ik geef het lichaam de beweging en de voeding en de rust die het nodig heeft,
Ik geef de geest de uitdaging en de stilte die het nodig heeft
Ik zorg voor goede voeding voor de ziel, ik leef mijn zielsmissie.
Ik voel de levensenergie door mij heen stromen, ik voel me waardevol en liefdevol, ik voel me dankbaar.
Ik Leef!
Ik ben!
ZIJN!
Ontspannen Leven!
Op het moment dat ik de intentie formuleerde kwam er direct een gedachte in me op; leef vanuit je hart, met wijsheid, de slogan die ik altijd heb gebruikte voor mijn promotie is waarheid geworden.
What you teach is what you learn.
Vanaf 2003 geef ik yoga en meditatie les. En het komt zowat elke les voorbij; be your own best friend, of wees je eigen beste vriendje. En door deze intentie te maken besefte ik me plotseling; ik ben mijn eigen beste vriendje, ik leef vanuit mijn hart met wijsheid. Het is al zo.
En dat gun ik jou ook.
Het is mijn intentie dat iedereen zijn eigen beste vriendje mag zijn. Ik denk namelijk dat als iedereen zijn eigen beste vriend zou zijn, het een fijne wereld zou zijn om in te wonen. Zeg nou zelf, als jij je beste vriend of vriendin op straat tegenkomt wat gebeurt er dan bij je?
Ik wordt daar blij van, heel blij, ik weet dat ik niet zomaar veroordeelt wordt door haar, dat zij me ruimte geeft om mijn verhaal te vertellen, dat ik mag huilen en mag lachen, boos mag zijn en me onmachtig mag voelen, en me ook liefdevol vertelt dat ik het de volgende keer beter anders kan doen. En het is wederkerig, in mijn beleving mag zij gewoon fouten maken, die zijn niet zo erg, natuurlijk mag ze verdrietig zijn, want het is best erg wat er is gebeurt, natuurlijk mag ze boos zijn, want het was ook een idiote situatie.
Zou het niet fijn zijn als je zo met jezelf om zou gaan? Wat milder voor jezelf, niet steeds zo kritisch.
Probeer het eens.
Maak een foto van jezelf en zet de tekst erbij. Ik ben mijn eigen beste vriend (in), schrijf erbij hoe jij je zou voelen als het zo is, als jij je eigen beste vriendje bent, hang m op waar je m vaak tegenkomt en kijk hoe de relatie met jezelf verandert.
1 Comment